Prononciation | /ˈkaːniːs/ |
---|---|
Parti du discours | substantif |
Genre | naturel |
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Nominatif | canis | canes |
Vocative | canis | canes |
Génitif | canis | canum |
Datif | cani | canibus |
Accusatif | canem | canes |
Ablative | cane | canibus |
afrikaans | hond |
---|---|
albanais | qen |
allemand | Hund |
anglais | dog |
anglais (vieil anglais) | docga; hund |
catalan | gos |
créole jamaïcain | daag |
danois | hund |
espagnol | perro |
espéranto | hundo |
féringien | hundur |
finnois | koira |
français | chien; clébard |
frison occidental | dogge; hûn; hún |
frison saterland | Huund |
gaélique écossais | cù |
gallois | ci |
grec | σκυλί; σκύλος |
hawaiien | ʻīlio |
hongrois | kutya |
islandais | hundur |
italien | cane |
luxembourgeois | Hond; Mupp |
malais | anjing; asu; kuyuk |
néerlandais | hond |
norvégien | hund |
papiamento | kachó |
polonais | pies |
portugais | cão |
roumain | câine |
russe | собака; пёс |
scots | dug |
souahéli | mbwa |
sranan | dagu |
suédois | hund |
tagalog | aso |
tchèque | pes |
thaï | สุนัข; หมา |
turc | köpek |
yidiche | הונט |