Synonyms: buitelen, kopje duikelen, voltigeren
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈdœy̯kələ(n)/ |
|---|
| Hyphenation | dui·ke·len |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) duikel | (ik) duikelde |
| (jij) duikelt | (jij) duikelde |
| (hij) duikelt | (hij) duikelde |
| (wij) duikelen | (wij) duikelden |
| (jullie) duikelen | (jullie) duikelden |
| (gij) duikelt | (gij) duikeldet |
| (zij) duikelen | (zij) duikelden |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) duikele | (dat ik) duikelde |
| (dat jij) duikele | (dat jij) duikelde |
| (dat hij) duikele | (dat hij) duikelde |
| (dat wij) duikelen | (dat wij) duikelden |
| (dat jullie) duikelen | (dat jullie) duikelden |
| (dat gij) duikelet | (dat gij) duikeldet |
| (dat zij) duikelen | (dat zij) duikelden |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| duikel | duikelt |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| duikelend, duikelende | (hebben/zijn) geduikeld |