Synonyms: uitvaardigen, aannemen
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈɑfkɔndəɣə(n)/ |
|---|
| Hyphenation | af·kon·di·gen |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) kondig af | (ik) kondigde af |
| (jij) kondigt af | (jij) kondigde af |
| (hij) kondigt af | (hij) kondigde af |
| (wij) kondigen af | (wij) kondigden af |
| (jullie) kondigen af | (jullie) kondigden af |
| (gij) kondigt af | (gij) kondigdet af |
| (zij) kondigen af | (zij) kondigden af |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) afkondige | (dat ik) afkondigde |
| (dat jij) afkondige | (dat jij) afkondigde |
| (dat hij) afkondige | (dat hij) afkondigde |
| (dat wij) afkondigen | (dat wij) afkondigden |
| (dat jullie) afkondigen | (dat jullie) afkondigden |
| (dat gij) afkondiget | (dat gij) afkondigdet |
| (dat zij) afkondigen | (dat zij) afkondigden |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| kondig af | kondigt af |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| afkondigend, afkondigende | (hebben) afgekondigd |