Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ɪriˈteːrə(n)/ |
Hyphenation | ir·ri·te·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) irriteer | (ik) irriteerde |
(jij) irriteert | (jij) irriteerde |
(hij) irriteert | (hij) irriteerde |
(wij) irriteren | (wij) irriteerden |
(jullie) irriteren | (jullie) irriteerden |
(gij) irriteert | (gij) irriteerdet |
(zij) irriteren | (zij) irriteerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) irritere | (dat ik) irriteerde |
(dat jij) irritere | (dat jij) irriteerde |
(dat hij) irritere | (dat hij) irriteerde |
(dat wij) irriteren | (dat wij) irriteerden |
(dat jullie) irriteren | (dat jullie) irriteerden |
(dat gij) irriteret | (dat gij) irriteerdet |
(dat zij) irriteren | (dat zij) irriteerden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
irriteer | irriteert |
Participles | |
Present participle | Past participle |
irriterend, irriterende | (hebben) geïrriteerd |
Afrikaans | irriteer |
---|---|
English | irritate |
Esperanto | iriti |
Faeroese | arga; erta; ørkymla |
German | reizen; aufreizen; erregen; erzürnen; irritieren; angreifen |
Spanish | acuciar; incitar |