Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈsxœy̯̯və(n)/ |
Trennung | schui·ven |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) schuif | (ik) schoof |
(jij) schuift | (jij) schoof |
(hij) schuift | (hij) schoof |
(wij) schuiven | (wij) schoven |
(jullie) schuiven | (jullie) schoven |
(gij) schuift | (gij) schooft |
(zij) schuiven | (zij) schoven |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) schuive | (dat ik) schove |
(dat jij) schuive | (dat jij) schove |
(dat hij) schuive | (dat hij) schove |
(dat wij) schuiven | (dat wij) schoven |
(dat jullie) schuiven | (dat jullie) schoven |
(dat gij) schuivet | (dat gij) schovet |
(dat zij) schuiven | (dat zij) schoven |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
schuif | schuift |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
schuivend, schuivende | (hebben) geschoven |
Dänisch | skubbe |
---|---|
Deutsch | schieben; rücken |
Englisch | shove; slide |
Esperanto | ŝovi |
Färöerisch | skúgva |
Finnisch | työntää |
Französisch | faire glisser; fourrer |
Katalanisch | empènyer arossegant; fer lliscar |
Niederdeutsch | skuven |
Portugiesisch | empurrar |
Saterfriesisch | skuuwe |
Spanisch | hacer deslizar; hacer resbalar; meter habilmente |