Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈɦɪkə(n)/ |
Trennung | hik·ken |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) hik | (ik) hikte |
(jij) hikt | (jij) hikte |
(hij) hikt | (hij) hikte |
(wij) hikken | (wij) hikten |
(jullie) hikken | (jullie) hikten |
(gij) hikt | (gij) hiktet |
(zij) hikken | (zij) hikten |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) hikke | (dat ik) hikte |
(dat jij) hikke | (dat jij) hikte |
(dat hij) hikke | (dat hij) hikte |
(dat wij) hikken | (dat wij) hikten |
(dat jullie) hikken | (dat jullie) hikten |
(dat gij) hikket | (dat gij) hiktet |
(dat zij) hikken | (dat zij) hikten |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
hikkend, hikkende | (hebben) gehikt |
Dänisch | nulke |
---|---|
Deutsch | schluchzen |
Englisch | hiccup |
Esperanto | singulti |
Färöerisch | hista |
Französisch | avoir le hoquet; hoqueter |
Katalanisch | singlotar |
Papiamento | hik |
Portugiesisch | soluçar |
Saterfriesisch | rukhoalsje |
Schwedisch | hicka |
Türkisch | hiçkırıkmak |
Westfriesisch | hikje |