Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /vərˈvaɣə(n)/ |
Trennung | ver·va·gen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) vervaag | (ik) vervaagde |
(jij) vervaagt | (jij) vervaagde |
(hij) vervaagt | (hij) vervaagde |
(wij) vervagen | (wij) vervaagden |
(jullie) vervagen | (jullie) vervaagden |
(gij) vervaagt | (gij) vervaagdet |
(zij) vervagen | (zij) vervaagden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) vervage | (dat ik) vervaagde |
(dat jij) vervage | (dat jij) vervaagde |
(dat hij) vervage | (dat hij) vervaagde |
(dat wij) vervagen | (dat wij) vervaagden |
(dat jullie) vervagen | (dat jullie) vervaagden |
(dat gij) vervaget | (dat gij) vervaagdet |
(dat zij) vervagen | (dat zij) vervaagden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
vervaag | vervaagt |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
vervagend, vervagende | (zijn) vervaagd |
Deutsch | unklar werden; trübe werden; sich trüben |
---|---|
Englisch | blur; fade |
Esperanto | malklariĝi |