Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈkoːjə(n)/ |
Trennung | kooi·en |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) kooi | (ik) kooide |
(jij) kooit | (jij) kooide |
(hij) kooit | (hij) kooide |
(wij) kooien | (wij) kooiden |
(jullie) kooien | (jullie) kooiden |
(gij) kooit | (gij) kooidet |
(zij) kooien | (zij) kooiden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) kooie | (dat ik) kooide |
(dat jij) kooie | (dat jij) kooide |
(dat hij) kooie | (dat hij) kooide |
(dat wij) kooien | (dat wij) kooiden |
(dat jullie) kooien | (dat jullie) kooiden |
(dat gij) kooiet | (dat gij) kooidet |
(dat zij) kooien | (dat zij) kooiden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
kooi | kooit |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
kooiend, kooiende | (hebben) gekooid |
Deutsch | in einen Käfig sperren; in einen Bauer stellen |
---|---|
Englisch | cage |
Esperanto | enkaĝigi |