| Pronunciación | /ˈkøːnɪç/ |
|---|---|
| Separación | Kö·nig |
| Categoría gramatical | sustantivo |
| Género | masculino |
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Caso nominativo | König | Könige |
| Caso genitivo | Königs | Könige |
| Caso dativo | König | Königen |
| Caso acusativo | König | Könige |
| afrikáans | koning |
|---|---|
| albanés | mbret |
| bajo sajón | köäning; koaning |
| catalán | rei |
| criolla jamaiquina | king |
| danés | konge |
| escocés | keeng |
| español | rey |
| esperanto | reĝo |
| finés | kuningas |
| francés | roi |
| frisón occidental | kening |
| gaélico escocés | rìgh |
| galés | brenin |
| húngaro | király |
| inglés | king |
| inglés antiguo | frea; cyning; dryhten; ealdor |
| islandés | konungur |
| italiano | re |
| latín | rex |
| malayo | raja |
| neerlandés | koning |
| noruego | konge |
| portugués | rei |
| suajili | mfalme |
| sueco | kung; konung |
| turco | kral |
| yidis | קעניג; מלך |