Aussprache | /ʃtuˈdiːrən/ |
---|---|
Trennung | stu·die·ren |
Wortart | Verb |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ich) studiere | (ich) studierte |
(du) studierst | (du) studiertest |
(er) studiert | (er) studierte |
(wir) studieren | (wir) studierten |
(ihr) studiert | (ihr) studiertet |
(sie) studieren | (sie) studierten |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(ich) studiere | (ich) studierte |
(du) studierest | (du) studiertest |
(er) studiere | (er) studierte |
(wir) studieren | (wir) studierten |
(ihr) studieret | (ihr) studiertet |
(sie) studieren | (sie) studierten |
Imperativ | |
(du) studiere | |
(ihr) studiert | |
studieren Sie | |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
studierend | (haben) studiert |
Afrikaans | studeer |
---|---|
Dänisch | studere; læse |
Englisch | study |
Englisch (Altenglisch) | leornian |
Esperanto | studi |
Färöerisch | granska; kanna; lesa; studera |
Finnisch | opiskella |
Französisch | étudier |
Italienisch | studiare |
Katalanisch | estudiar |
Malaiisch | mempelajari |
Niederdeutsch | studeren |
Niederländisch | studeren |
Papiamento | studia |
Polnisch | studiować |
Portugiesisch | estudar; preparar |
Russisch | изучать |
Saterfriesisch | studierje |
Schwedisch | studera |
Spanisch | estudiar |
Sranan | stuka |
Thai | เรียน |
Tschechisch | studovat |
Westfriesisch | studearje |